Gustave Le Bon (1841?1931) należy do ojców psychologii społecznej。 Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych。 Jest bowiem pierwszą w historii nauki próbą psychologicznej analizy zachowań ludzkiego tłumu。 Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłum doprowadził w znacznej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera。 Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum charakteryzuje najczęściej jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny。 Poddaje analizie czynniki mające wpływ na działanie tłumu, ocenia rolę wiecowych przywódców。 Dokonuje także klasyfikacji tłumów i np。 zgromadzenia parlamentarne nazywa tłumami heterogenicznymi wyraźnie, opowiadając się za rządami elit。 Mimo upływu ponad 100 lat od czasu powstania Psychologii tłumu wiele zawartych w niej spostrzeżeń (i ostrzeżeń) pozostaje aktualna。